Pocztówkowy Bled. Słowenia.

 

Na koniec naszej słoweńskiej przygody trzeba wspomnieć o najbardziej rozpoznawalnym miejscu w tym kraju – o miejscowości Bled. A tak dokładniej o jeziorze Bled i wysepce na nim. To urokliwe miejsce pojawia się w przewodnikach turystycznych, magazynach geograficznych i w wyszukiwarkach internetowych o Słowenii najczęściej. Mamy je też na pocztówkach, bo miejsce jest niezwykle widowiskowe i romantyczne. To zdjęcia turkusowych wód jeziora i zielonej wyspy z barokowym kościółkiem czyli słoweński numer jeden.

Jeśli do tego dodać zamek Bled położony na wysokiej skale i górujący nad miasteczkiem oraz majestatyczne Alpy Julijskie z najwyższym szczytem Triglav w tle, to trudno się dziwić i trudno samemu wyjść z zachwytu patrząc na ten bajeczny krajobraz.

Bled ma jednak znacznie więcej zalet. Alpejskie szczyty otaczające  dolinę chronią miasteczko przed chłodnymi frontami, więc klimat panuje tu umiarkowany, a powietrze jest bardzo czyste. Występują też gorące źródła termalne, stąd w małym, kilkutysięcznym miasteczku położonym u podnóża gór nie dziwi wysyp hoteli i innych miejsc wypoczynku, więc można stwierdzić z całą pewnością, że to miejsce bardzo popularne. Poza tym jest tu wiele zabytkowych i pięknych willi. Jedna z nich należała do przywódcy jugosłowiańskiego, Josipa Broz Tito. Na dnie jeziora znajdują się gejzery wód termalnych, więc jezioro jest bardzo ciepłe i sezon kąpielowy trwa tu długo.

Bled jest ładną miejscowością położoną wzdłuż jeziora, ale chyba pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy jest jednak turkusowe, polodowcowe jezioro i wspomniana nieduża wyspa na nim – Blejski Otok. Jest porośnięta drzewami i krzewami, a między nimi skrywa się widoczna z daleka dzwonnica i kościołek. Opowiada się o niej wiele legend. Podobno przed wiekami istniała tu pogańska świątynia bogini miłości Živy, potem kościół romański. Jego fragmenty zobaczymy pod posadzką kościoła. Jednak ten istniejący odbudowano w dobie baroku po trzęsieniu ziemi. Nosi on wezwanie Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Można go zwiedzić wykupując bilet. Ciekawostką jest znajdujący się w nim dzwon życzeń z XVI wieku, bo kto go usłyszy temu podobno spełni się życzenie. Bilet obejmuje też wejście na wieżę, z której rozciągają się wspaniałe widoki. Obok jest małe muzeum, kawiarenka oraz sklep z pamiątkami.

Dotrzeć tam można jedynie drogą wodną: wpław, zwykłą  łódką lub na pokładzie pletny czyli drewnianej, zadaszonej na kolorowo łodzi, która zabiera dwadzieścia osób. Rejs jest niedługi, ale widowiskowy. I jeszcze schody, bo aby dostać się na świątynne wzgórze trzeba z przystani pokonać 99 schodków. Ale wszystko to zrobić warto, bo wrażenia są wspaniałe. Cieszę się, że mogłam tam spędzić trochę czasu i delektować się tym najpopularniejszym kawałkiem Słowenii.