W zaułkach Amsterdamu. Niderlandy.

 

Niderlandy, kiedyś Holandia, to nieduży kraj, ale ma dwie stolice: Amsterdam i Hagę. Amsterdam jest stolicą konstytucyjną, zaś w Hadze znajduje się większość instytucji rządowych. Tej drugiej jeszcze nie zwiedzałam, ale w pierwszej byłam już kilka lat temu i opisałam na blogu jej najciekawsze miejsca i wrażenia (TUTAJ). To wspaniałe, obfitujące w piękne, zabytkowe miejsca miasto. Jego niezaprzeczalnym urokiem są kanały, a wiele budynków powstało na drewnianych palach, więc nazywa się je Wenecją Północy.

Kilka najbardziej turystycznych miejsc jest w pierwszym wpisie, natomiast ta druga wizyta, która była przerwą w ubiegłorocznej angielsko-szkockiej podróży, zapędziła nas, oprócz tych znanych miejsc, również w mniej znane zakamarki Amsterdamu. Zaczynamy sprzed głównego dworca Amsterdam Centraal, gdzie krzyżują się najważniejsze szlaki komunikacyjne miasta. Jest to przepiękny, ogromny i elegancki budynek zbudowany pod koniec XIX wieku, a zaprojektowany przez twórcę amsterdamskiego Rijksmuseum - Pierre'a Cuypersa. Stąd ulicą Damrak kierujemy się na najpopularniejszy plac miasta – plac Dam, a dalej krążymy po okalających go starych uliczkach.

Podziwiamy ciekawą i dość niezwykłą zabudowę miasta z klimatycznymi uliczkami, wąskimi, pięknymi i przyklejonymi do siebie kamieniczkami, większość z XVII i XVIII wieku, choć są też i starsze. Część z nich jest pochylona, bowiem osiadły pod nimi już nieco pale, na których je zbudowano. Kamienice mają wysięgniki u szczytu, bo w osuszanym dorzeczu rzeki Amstel przepływającej przez miasto podatki kiedyś były tak wysokie, że budowle pięły się tylko w górę na kilka pięter, miały wąskie klatki schodowe, więc duże domowe przedmioty wjeżdżały do domu po linie, co czynione jest również dziś. 

W jednym z zaułków przytulonym do Amsterdamskiego Muzeum zauważamy na ścianie kamienne tabliczki prezentujące rzemieślnicze znaki, czasem są nazwiska oraz daty powstania. Umieszczano je pierwotnie na miejskich kamienicach (wiele do dziś posiada jeszcze takie w Amsterdamie), by odszukać danego rzemieślnika lub rodzinę. W tym zaułku zgromadzono ich małą galerię, by zachować te zabytkowe i bardzo piękne tabliczki poprzedzające dzisiejsze numerowania domów, bo pewnie ich pierwotne kamienice już nie istnieją.

W kolejnej uliczce znajdziemy szczególnie ciekawe miejsce powstałe już w średniowieczu. To składająca się z kilkudziesięciu budynków cicha ostoja - Begijnhof nazywana po polsku beginażem. Wchodzimy przez bramę na zielony dziedziniec, a wokół niego stoją zabytkowe budynki i kościoły laickiego stowarzyszenia religijnego zrzeszającego samotne, majętne kobiety: wdowy lub stare panny, nazywane beginkami. Wspólnota beginek zajmowała się edukacją dzieci i leczeniem rannych. I choć ostatnia beginka zmarła ponad 20 lat temu w dalszym ciągu mieszkają tu samotne kobiety, a zwiedzając  to miejsce należy zachować ciszę, by nie zakłócać jej obecnym mieszkankom. Na jego terenie znajduje się drugi najstarszy w Amsterdamie drewniany dom mieszkalny Houten Huis z 1528 roku. Niezwykłe miejsce w sercu starego miasta! 

 

Spacerując po Amsterdamie nie sposób nie zauważyć jego kanałów i wspaniałych mostów nad nimi zbudowanych. Rzeka Amstel i jej odnogi to ważne komunikacyjne trasy w mieście. Przepłynięcie nimi to niezwykła atrakcja i raczej obowiązkowa, bowiem można zobaczyć miasto z innej, równie pięknej perspektywy, choć nie bardzo spokojniejszej, bowiem ruch na nich ogromny! 

Docieramy też do placu Rembrandta. Fajnie znów się przywitać z malarzem, największą dumą Holendrów. Można przysiąść obok, jeśli znajdziemy miejsce, i chwilę odpocząć w jego pomnikowym towarzystwie. 

Po drodze mijamy słynny amsterdamski targ kwiatowy Bloemenmarkt. Robimy tam przerwę na kawę i małe co nieco. Jeszcze do niedawna był targiem pływającym umieszczonym na barkach. Dziś sprzedawcy przenieśli się na ląd, ale dalej można tu kupić dobro narodowe Holendrów – cebulki tulipanów. 

 

Klucząc powrotnymi uliczkami docieramy do budynków Uniwersytetu Amsterdamskiego, których część stanowi dawny zespół szpitalny, część to wplecione w stare i zabytkowe - nowe, przestrzenne obiekty. O jego dawnej przeszłości stanowi brama z datą 1632. Ciekawostką jest  tu duży antykwariat z wieloma stoiskami w przejściowej uliczce, w której każdy może wystawić do sprzedaży lub oddać za darmo swoje książki. 

 

Amsterdam jest pięknym miastem i wszystko byłoby ok, gdyby nie wiatr podwiewający nam pod nogi sterty śmieci z ulicy. Kilka lat temu też tak było! Nigdy nie zrozumiem, jak można w cywilizowanym świecie, z taką ekologiczną wiedzą krzewioną na każdym kroku, z koszami stojącymi co kawałek rzucać pod nogi to, co nam niepotrzebne. Mój umysł tego nie ogarnia… Ale do jego zwiedzania Was namawiam!