Najmniejsze państwo świata – Watykan.

Watykan jest może i najmniejszym państwem świata, z najmniejszą ilością mieszkańców (ok. 800), ale odwiedza go tak wielka rzesza turystów, że można pomyśleć, że jest inaczej. To państwo – miasto, otoczone z trzech stron ogromnym murem obronnym jest przecież chrześcijańską stolicą świata. A jego centrum to Plac i Bazylika Św. Piotra. Ciągły tłok i kolejki do wejścia, tłumy na placu i w bazylice mówią nam o tym, jak pożądane turystycznie jest to miejsce. Ja też pragnęłam je zobaczyć na własne oczy. Transmisje telewizyjne z Watykanu tylko zaostrzały mój apetyt, więc w ubiegłym roku podczas wycieczki do Włoch odwiedziłam również Piotrową Stolicę. Piotrową, bo podobno w tym miejscu pochowany został św. Piotr – ulubiony apostoł Jezusa i pierwszy papież. 

Aby tam dotrzeć, należy przejechać Rzym. A ponieważ jest to duże i strasznie zatłoczone miasto, poruszaliśmy się po nim metrem, które jest dobrze skomunikowane, jeździ często, więc nie ma problemu z szybkim przemieszczaniem się z miejsca na miejsce. Inna sprawa to brzydki wygląd stacji, nie mówiąc już o korzystaniu z toalet. Tu katastrofa!!! Wsiadaliśmy na pierwszej stacji pomarańczowej linii A – Anagnina i po 40 minutach (22 stacje) mogliśmy odetchnąć, bo tłok i kurczowe pilnowanie swoich bagaży się skończyło. Wysiadaliśmy na stacji Ottaviano – San Pietro. I po krótkim spacerku i coraz większej radości, bo widoki coraz ładniejsze, docieraliśmy do Watykanu. 

Dostać się tam można z kilku stron, ale zawsze u celu pojawia się to samo – wielki plac otoczony kolumnami i ogromna Bazylika Św. Piotra. Nie można się napatrzeć, zapiera dech i stoi się z otwarta buzią!!! 

Dopiero po chwili dociera, że aby dotrzeć dalej, należy ustawić się w długiej kolejce i przejść kontrolę bagażową. Myśleliśmy, że w październiku będzie luźniej, ale nie. Czekaliśmy „tylko” godzinę w słońcu, za to w przyjemnej temperaturze ok. 20 stopni (a latem?)!!! Potem nasza radość jeszcze rosła, chyba wprost proporcjonalnie do wielkości placu i bazyliki. Dzieło najlepszych XVI- i XVII-wiecznych mistrzów mieliśmy, jak na dłoni. 

Wygląd placu zaprojektował Bernini, włoski rzeźbiarz i architekt z Neapolu, przedstawiciel doby baroku. Działał głównie w Rzymie i tu stworzył największe dzieła. Na środku placu stoi ogromny 40-metrowy egipski obelisk, który sprowadził w I wieku cesarz Kaligula specjalnie do tego celu zbudowanym statkiem. Po bokach zbudowano dwie fontanny. Większość placu otoczono wspaniałą kolumnadą, na której umieszczono posągi 140 świętych, w tym Polaka, św. Jacka Odrowąża. Wszystko ogromne i piękne!!!

A w tle bazylika, bardzo ozdobna i ze wspaniałą kopułą. Już w IV wieku cesarz Konstantyn zbudował tu świątynię, ale dwanaście wieków później była zniszczona, więc postanowiono o budowie nowej. Wtedy papież Juliusz II, w 1506 roku, położył kamień węgielny pod wzniesienie nowej, godnej Stolicy Piotrowej. Budowa trwała 120 lat, a nadzorowali ją najlepsi mistrzowie m.in. Michał Anioł Buonarotti i Rafael Santi. Konsekracji dokonał w 1626 roku papież Urban VIII i do dzisiaj można ją podziwiać w takiej wspaniałej postaci. 

Potem przejście przez kolejną kontrolę i można podziwiać wnętrze i wystrój świątyni. I kolejne zachwyty, bowiem jest ona ogromna, z wieloma ołtarzami, kaplicami, kolumnami, mnóstwem rzeźb (najbardziej znana to „Pieta” Michała Anioła) i kolorowa, z przewagą złotego. Wszędzie widać przepych i wspaniałość konstrukcji. I mimo tłumów uniemożliwiających swobodę zwiedzania, jej piękności nikt nie zasłoni. 

Od wejścia rzuca się też w oczy dzieło Berniniego – monumentalny baldachim nad głównym ołtarzem, wykonany z brązu, o wysokości prawie 30 metrów. Barokowe cudo artystyczne!!! A po prawej stronie, w kaplicy św. Sebastiana znajduje się, ciągle oblegany, grób naszego papieża - Jana Pawła II. Straże watykańskie kierują tam ruchem odwiedzających, więc każdy kto chce i zaczeka chwilę może zadumać się przy jego grobie. Niesamowite doświadczenie, niesamowite wrażenia! 

Oczywiście, wizyta w Watykanie byłaby niekompletna bez środowej audiencji na placu. Więc jeszcze raz: wczesny wyjazd z hotelu, metro, spacer, kontrola bagażu i zajęcie jak najlepszego miejsca na Placu Św. Piotra, aby wszystko dokładnie zobaczyć. A szczególnie następcę św. Piotra – papieża Franciszka objeżdżającego sektory z tysiącami turystów z całego świata. 

Po wysłuchaniu kazania i błogosławieństwa w różnych językach, w tym po polsku, przepełnieni radością i spełnieniem mogliśmy wracać. Jeszcze tylko krótki odpoczynek na pyszną kawę i lody w restauracji nieopodal, do której przyciągnął nas napis „tu mówimy po polsku” i zakup pamiątek. Potem czekały na nas inne atrakcje Włoch, czekał na nas Rzym. Ale o Watykanie nie zapomnimy nigdy!!!