Nostalgicznie na Cmentarzu Łyczakowskim.

Święto Zmarłych, to czas, kiedy liczniej niż zwykle odwiedzamy cmentarze i groby najbliższych nam zmarłych: rodziny i znajomych. Ten, który teraz wspominam – Cmentarz Łyczakowski pewnie też, ale ja odwiedziłam go w marcu, choć nie mam na nim bliskich. Znajduje się na ukraińskiej ziemi - we Lwowie i jest miejscem, gdzie pochowanych jest bardzo wielu Polaków: ludzi zwykłych i niezwykłych, artystów, uczonych, polityków, duchownych, żołnierzy i bojowników poległych o wolną Polskę. Wtedy, gdy był tworzony, w 1786 roku, mieszkało tu od wieków wielu Polaków, bo była to część naszej Ojczyzny. Dziś jest tu Ukraina, a groby pozostały, dlatego odwiedzając Lwów, niezależnie o jakiej porze roku, powinno się cmentarz odwiedzić, by podumać czy pomodlić się nad grobami naszych rodaków. 

Poza tym Cmentarz Łyczakowski to jedna z najstarszych światowych nekropolii. I to kolejny powód do jego odwiedzin. Położony jest niezwykle malowniczo na lwowskich wzgórzach, a z tymi pięknymi alejkami przypomina raczej park. Wśród starego drzewostanu rozlokowane są niesamowicie ozdobne nagrobki z wieloma rzeźbami, które nie straszą grozą śmierci, ale przedstawiają śpiące lub odpoczywające postaci. To prawdziwa galeria sztuki i architektury. Niektóre rzeźby wykonali bardzo znani artyści i mają one ogromną wartość artystyczną i historyczną. Między nimi są obeliski, kolumny i 25 przepięknych kaplic. Są też, powciskane na siłę, współczesne groby rosyjskie i ukraińskie zupełnie nie pasujące do historycznego wyglądu cmentarza, ale kto chce może je pominąć wzrokiem. Choć Ci, którzy pod nimi spoczywają też potrzebują modlitwy czy wspomnienia. Do tego swoistego muzeum pod gołym niebem można dojechać tramwajem z centrum miasta (cztery przystanki). A po przekroczeniu ozdobnej bramy wiemy już, że znajdujemy się w miejscu wyjątkowym. Sami zobaczcie!

Skoro muzeum, to kupujemy bilet, kosztuje on raczej symbolicznie ok. 6 zł i zerkamy na plan nekropolii. Potem to już sentymentalny spacer niezwykłymi alejkami i podziwianie pomysłów dawnych artystów w stworzeniu tak niesamowitych dekoracji grobów i nagrobków.  Spacerując zadbanymi alejkami mijamy groby i pomniki m.in. Marii Dąbrowskiej, Gabrieli Zapolskiej, Władysława Bełzy, Stefana Banacha, Artura Grottgera i wielu innych znanych i zasłużonych Polaków. Tu zawsze palą się znicze i są świeże kwiaty. Pamiętają o nich turyści oraz dbający o groby Polacy, którzy tu jeszcze mieszkają. Spacer odbywa się w powolnym tempie, bowiem cały czas zatrzymuje nas coś interesującego i pięknego! 

Na końcu głównej alei jest to miejsce, które wzbudza mój wielki smutek, które zaciska gardło i które pozwala płynąć łzom. To równe rzędy białych krzyży, opasane biało-czerwonymi wstążeczkami. To kwatera, na której spoczywają polscy obrońcy Lwowa z 1919 roku, zwany Cmentarzem Orląt Lwowskich. „Orlęta”, bo gdy spojrzymy na wiek poległych, zauważymy, że niewielu z nich przekroczyło dwudziesty rok życia. Byli zbyt młodzi, aby umierać, ale byli Polakami i byli patriotami. I bronili swego „domu”. Dziś oddaję im cześć!

\

Na cmentarzu jest jeszcze wiele kwater, ale jedna jest zupełnie nowa i niewymownie smutna. Za „Orlętami” jest dolina, a w niej zupełnie nowe mogiły, niektóre ze świeżymi wieńcami. To groby ukraińskich żołnierzy poległych w ostatniej wojnie z Rosją. Im też oddaję cześć! I całym sercem sprzeciwiam się prowadzonym wojnom, które zostawiają tyle nieszczęścia!!!

                                             ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Byłam na Cmentarzu Łyczakowskim kilka razy, ale ile razy odwiedzę Lwów, który jest coraz piękniejszy, zawsze znajdę czas dla tych, którzy tu pozostali i spoczywają na tym pięknym miejscu – w tym muzeum. Słowa uznania dla polskich fundacji, stowarzyszeń i ludzi dobrej woli, którzy o ten cmentarz dbają, bo jest on coraz ładniejszy!