Królewski Ogród Światła w Wilanowie.

Dzisiaj zabieram Was do stolicy, która co prawda nie jest moim ulubionym miastem, ale ma takie fantastyczne miejsca i ciągle zmienia się na lepsze, że nie dziwię się mojej znajomej blogerce Stokrotce, która o tym mieście napisała piękną książkę zatytułowaną Moje warszawskie zwariowanie. Bo można zwariować od tych niezwykłych miejsc, nawet od tych mniej niezwykłych, kiedy ma się patriotyzm w sercu i zna się tragiczną historią miasta, tak jak Stokrotka. Dziś rzecz będzie o jednym z takich cudnych miejsc, którym jest Pałac Jana III Sobieskiego w Wilanowie wraz z otaczającym go ogrodem. Zwiedzałam go po raz kolejny w ubiegłym roku i wtedy też powstał wpis na ten temat na blogu (TUTAJ). A w książce Stokrotki przeczytałam ciekawy rozdział poświęcony symbolice niezwykłych zdobień tego pałacu. Więc w tym roku jeszcze pełniej mogłam się zachwycać przepiękną architekturą jego wyglądu oraz przebogatych  wnętrz.

Jednak głównym celem tegorocznej wizyty w Wilanowie była szeroko reklamowana atrakcja - Królewski Ogród Światła, czyli zimowy festiwal feerii barw i kolorów w przypałacowych ogrodach. Zachwyciły mnie zdjęcia i filmy w Internecie, które ukazywały ogród i pałac w jeszcze piękniejszej odsłonie i które po prostu musiałam zobaczyć. Bo to nic innego, jak wystawa plenerowa, w której biorą udział miliony kolorowych lampek diodowych oplatające obiekty i rośliny dużego wilanowskiego ogrodu. Dzięki finezyjnym kształtom nadanym obiektom przez światełka możemy poczuć się przez chwilę, jak na przepysznym królewskim dworze, albo… w bajce. Na dziedziniec pałacowy wprowadza nas, widoczny z daleka, ogromny, 75-metrowy świetlisty tunel, którego światełka „tańczą” w rytm skocznego czardasza. Już jestem, jak zaczarowana! 

A dalej jest tylko lepiej, bowiem na głównej fasadzie pałacu przebiega niezwykłe przedstawienie. To mapping odbywający się w weekendy po zmroku, czyli trójwymiarowy pokaz światła, dźwięku i obrazu, który tworzy iluzję ożywionego budynku, jak czytamy na stronie Muzeum Jana III Sobieskiego, a w oknach pałacu pojawia się wirtualnie król Jan, Marysieńka, widzimy też pokazy tańców dworskich, albo podjeżdżający orszak królewski z karocą. Trzy odsłony tego ciekawego przedstawienia w ciągu wieczora, trwające po kwadransie, przyciągnęły tłumy oglądających, choć powtarzany jest on przecież od końca października. Ale wcale się nie dziwię, bo to niesamowite przeżycie!

Dalej przez rozświetloną pergolę, strzeżoną przez orły, weszliśmy do kolejnej części coraz bardziej baśniowego ogrodu. Jest tu kolejny świetlisty tunel, a dalej alejki obsadzone pnączami i uformowanymi krzewami rozświetlonymi różnymi kolorami diod. Najpiękniej wyglądają niewielkie drzewka, na których wiszą lampki, niby pomarańcze, czyli mamy drzewka pomarańczowe, prawie takie, jakie kiedyś w oranżerii króla. Śliczne! 

A wokół cudnie rozświetlone alejki, pawilony ogrodowe, lampy niby pałacowe kandelabry, herb królewski, a także ogromna świetlista rama, w której można zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie na tle nocnego pałacu. Chętnych, aby uwiecznić tę chwilę było bardzo wielu! 

Z niższego tarasu tego barokowego, a dzisiaj baśniowego ogrodu dobiegały co jakiś czas dźwięki muzyki. To już kolejna część ogrodu nazywana Muzycznym Ogrodem Marzeń, gdzie przy dźwiękach muzyki, również barokowej, odgrywał się świetlno–muzyczny pokaz. Znów migające lampki czarowały kolorami, a na środku dostojnie dekorowała to miejsce błyszcząca fontanna, niby złota królewska korona. Trudno oderwać wzrok!

Dalej jest równie cudnie, bowiem tegoroczna nowość iluminacji to Ogród Różany. Prowadzi do niego pergola opleciona różanymi pnączami, oczywiście diodowymi. Po jej przekroczeniu pojawia się pole usłane sześcioma tysiącami różanych światełek, które falują zmieniającymi się kolorami. Niezwykłe i zachwycające! 

W naszym gronie, a było nas sporo, bo cała autokarowa grupa dwóch klubów seniorskich, nie było takiej osoby, którym ten bajeczny, królewski ogród nie przypadł do gustu. Cieszę się, że mi zaufali, gdy wspominałam, że warto pojechać i obejrzeć to niezwykłe miejsce. Dziękuję moim koleżankom i kolegom za ten wspólnie spędzony pięknie dzień!

I Wam dziękuję za odwiedzenie bloga i liczę, że też się Wam spodobał spacer po tym niezwykłym, królewskim ogrodzie!