Wiem, że żyję! Wspomnienia podróży "do tutaj" w 2020 roku.

Minął kolejny rok, bardzo dziwny rok, bo zdominowany przez szczególnie zjadliwy wirusik. Zamknął granice, unieruchomił nas w domu i próbował odebrać marzenia podróżnicze. Ale my się nie daliśmy, oczywiście poza dniami, kiedy obowiązywał zakaz przemieszczania. Zrobiliśmy mu na złość i przestrzegając reżimu sanitarnego kilka razy wyjechaliśmy. Nasze podróże ograniczyliśmy do miejsc niedalekich, bo często nie zdajemy sobie sprawy, że całkiem blisko nas są fantastyczne miejsca czy obiekty, które zasługują na zachwyt i uznanie. W tym roku zresztą popularna była akcja #PodrozujDoTutaj, która miała na celu popularyzowanie mało znanych zakątków naszego kraju. Ale udało nam się też wyjechać kilka razy na dłużej, kiedy covidek nieco odpuszczał. 

Dziś czas zrobić podsumowanie i przypomnieć sobie, co w tym roku zobaczyłam i czego się nauczyłam, bo przecież każda podróż to odkrywanie czegoś nowego, pięknego i niesamowitego, czego człowiek często sam się nie spodziewa. Wtedy jestem szczęśliwa i wiem, że żyję! I nie przerwałam prowadzić bloga, bo to też mnie czyni szczęśliwą. W dodatku miałam ciągły kontakt z innymi blogerami i mogliśmy trochę ponarzekać, a i często się pocieszać. I powiem Wam też, że podczas tych wojaży się nie zaraziliśmy. A wręcz było bardzo bezpiecznie, bo i podróżujących było wszędzie mniej. Zachorowaliśmy dopiero w październiku i zachodzimy w głowę, jak to się stało, bo wtedy właśnie siedzieliśmy w domu. Sami!!!  No, ale do rzeczy!

STYCZEŃ

Odwiedziłam zaprzyjaźnioną grupę seniorów w Posadzie, która znajduje się tuż za miedzą. Swoją siedzibę mają w pałacu, w którym w XIX wieku mieszkał i pracował malarz Karol Wierusz-Kowalski. Mieszkańcy przywrócili tę postać i pałac do życia!

LUTY

Zorganizowałam naszym seniorom wyjazd do stolicy, podczas którego zwiedziliśmy Pałac w Wilanowie, Świątynię Opatrzności Bożej oraz, na deser, wieczorem, zachwycaliśmy się milionami kolorowych światełek dekorujących zimą Królewskie Ogrody Światła w Wilanowie. Prawdziwa magia!

MAJ

Kiedy już można było wyruszyć z domu odwiedziliśmy najpierw pobliski Kleczew z pokopalnianymi krajobrazami i ciekawymi dekoracjami w mieście.

Potem odbyliśmy spacer po Koninie, podczas którego mój mąż stwierdził, że pierwszy raz zwiedzamy miasto! Zazwyczaj jedzie się tam na zakupy lub załatwiać sprawy urzędowe, bo to przecież nasze miasto powiatowe. A teraz byliśmy tu turystami!

W maju wyruszyliśmy też trochę dalej – do Gołuchowa. Po raz kolejny zwiedziliśmy tu renesansową rezydencję niczym znad Loary, czyli niezwykły zamek Działyńskich i Czartoryskich wraz z niesamowitym parkiem. Miejsce, które ciągle mnie zachwyca!

CZERWIEC

Wirus się przyczaił, więc wyruszyliśmy na dłuższe wakacje. Docelowo była to przepiękna Krynica Zdrój. Tam odbyliśmy wiele spacerów zwiedzając miasto i okolicę. Po drodze jednak zachwycaliśmy się Kopalnią Soli w Wieliczce oraz samym miastem z ciekawymi obiektami Muzeum Żup Krakowskich. Potem jeszcze, po drodze, był Nowy Sącz, którego opis niedługo pojawi się na blogu. Z Krynicy pojechaliśmy też do Tylicza oraz do ogrodów Muszyny. Miejsca piękne, a widoki wszędzie, w tym rejonie bajeczne!

LIPIEC

W lipcu zwiedziliśmy pałac w Śmiełowie. Mieści się w nim Muzeum Adama Mickiewicza - jedyne takie w Polsce. A pałac jest piękny i robi niezwykłe wrażenie!

Po drodze wstąpiliśmy do królewskich Pyzdr położonych nad Wartą, które odwiedziliśmy potem jeszcze raz, bowiem tu kończył nam się kolejny spływ kajakowy.

Po drodze był też Ląd z pocysterskim klasztorem, który jest niezwykły i lubię do niego zaglądać. Koncerty symfoniczne na żywo brzmią tu zupełnie wyjątkowo! Te miejsca położone są całkiem niedaleko mnie i cieszę się, że mogłam zgłębić ich ciekawą przeszłość.

SIERPIEŃ

W tym miesiącu w dalszym ciągu penetrowałam okolicę: oblany jeziorami Skulsk, przez który często przejeżdżam odwiedzając moją mamę, a także Kalisz – reklamujący się jako najstarsze miasto w Polsce oraz po drodze Russów – miejsce narodzin Marii Dąbrowskiej - z dworkiem, w którym jest jej muzeum. Miejsca nieopisane na blogu czekają na swoją kolej!

Z Lokalną Grupą Działania odbyliśmy też wyjazd studyjny do Krajny Złotowskiej – krainy historycznej w okolicach Złotowa, miejsca działania tamtejszej Lokalnej Grupy Działania, podczas którego poznaliśmy wiele nieoczywistych i fantastycznych miejsc powstałych dzięki współpracy władz, LGD i tamtejszych mieszkańców. O samym Złotowie, które we wrześniu odwiedziłam ponownie, będzie osobny wpis. Odwiedziliśmy też Debrzno, miasteczko z krzyżacką przeszłością i opuszczonym lotniskiem wojskowym, o którym też na blogu niebawem.

WRZESIEŃ

Na początku miesiąca nasze króliczki pojechały na wystawę do Żychlina. Zajmowały się robieniem wrażenia i zajęły drugie miejsce w swojej kategorii, a ja wędrowałam po miejscowości, bowiem po niezwykłej przeszłości tego miejsca pozostały ciekawe obiekty, które już opisałam.

Potem wyjechaliśmy do Kołobrzegu na upragniony wypoczynek. To doskonałe miejsce do tego, aby regenerować tu siły i przewietrzyć głowę! Często bardzo dosłownie!!! Polecam, zwłaszcza, że we wrześniu nie ma wakacyjnych tłumów!

 PAŹDZIERNIK

W początkowych dniach tego miesiąca mąż załatwiał „króliczkowe” sprawy w Ciążeniu, a ja zrobiłam sobie spacer po tamtejszym parku znajdującym się przy rokokowym pałacu biskupów poznańskich i odkrywałam jego ciekawą historię. W jesiennym anturażu wyglądał niezwykle malowniczo! A pod koniec miesiąca dopadł nas wirus, który przeszliśmy dość spokojnie, choć pocovidowe dolegliwości trwają do dzisiaj!

GRUDZIEŃ

W tym roku brak było nam świątecznego klimatu, więc pojeździliśmy po okolicy, aby choć dekoracje świąteczne nam go przywróciły. Trochę pomogło, a potem atmosferę świąt sami wypracowaliśmy w domu!

CAŁY ROK

Nie zapomniałam też o mojej „małej ojczyźnie” – Kazimierzu Biskupim, bo nasza wioska ciągle się zmienia, więc są odświeżające zdjęcia letniej jej odsłony. Podziwiałam też miejscowość i okolicę z lotu ptaka, czyli z samolotu startującego z naszego lotniska. Wrażenia niezapomniane, jak to zawsze z tej perspektywy! Pokazałam Wam też wiekową Puszczę Bieniszewską, miejsce moich spacerów i ujeżdżania na rowerze. No i zagłębiłam się w historii naszej fary, bowiem w tym roku obchodziła piękne urodziny. No, to tyle!

W sumie nie był to zły rok, jeśli chodzi o wyjazdy. Nie mogę narzekać, bo poznałam sporo ciekawych miejsc w kraju, wiele w niedalekiej odległości, na które zawsze było mało czasu. Brakowało jednak niesamowicie wyjazdów poza granice kraju, bo jak się wpadnie w nałóg… Ale pewnych rzeczy nie przeskoczymy, a bezpieczeństwo jest najważniejsze. Lepiej być ostrożnym, bo wielu już przecież nigdy nigdzie nie wyjedzie! Kiedyś przecież będzie lepiej!!!

Dziękuję też bardzo serdecznie za ten wspólnie spędzony rok!