Mistycyzm i cuda natury. Klasztory w Meteorach. Grecja.

 

Kolejna niezwykła pozycja z mojej podróżniczej listy zaliczona we wrześniu! To Meteory w Grecji. Meteory to niezwykła formacja skalna stworzona przez wieki przez siły natury. Położone są w środkowej Grecji, na krańcu równiny Tesalskiej. 

Wysokie, monumentalne blogi skalne zwracają uwagę już z daleka podczas dojazdu do Kalambaki, miasteczka położonego u ich podnóża. Im bliżej, tym wrażenie coraz większe! Wyniesione na pół kilometra w górę szare skały nazywane są dziś kamiennym lasem. Ale otoczone zielonością śródziemnomorskiej przyrody tworzą niesamowity widok. Wydawałoby się, że sięgają nieba i stąd ich nazwa – meteory („w powietrzu”), czyli zawieszone pomiędzy niebem a ziemią.

Jakby mało było ich niezwykłego wyglądu, to na szczytach tych skał znajdują się zbudowane wieki temu klasztory – monastyry. I to dopiero jest niezwykłość! W tak widowiskowym, ale odosobnionym i trudno dostępnym miejscu, gdzie każdy element do ich budowy musiał być wciągnięty na szczyt! Takich miejsc na świecie nie ma wiele, więc tym większy zaszczyt tam się znaleźć. 

Legenda głosi, że założycielem najstarszego – Wielkiego Meteora – był św. Atanazy, który aby to zrobić wzniósł się na szczyt na skrzydłach orła. Pierwsze wzmianki o pustelniach w tutejszych jaskiniach pochodzą z X wieku, ale pierwszy klasztor zbudowano w 1336 roku. Podczas wojny Bizancjum z Serbią takie niedostępne klasztory były dobrym schronieniem dla mnichów i prześladowanych. Z dwudziestu czterech pobudowanych na szczytach Meteoru monastyrów do dziś zachowało się sześć (cztery męskie i dwa żeńskie). Część z nich udostępniona jest zwiedzającym i to dla naszej wygody i bezpieczeństwa zbudowano schody i pomosty. Wystarczy podjechać na parking pod klasztorem i wejść dość wygodnie na sam szczyt, by doświadczyć mistycyzmu i dostojności takiego miejsca. My zwiedziliśmy dwa: jeden męski i jeden żeński. 

KLASZTOR WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH – WARŁAMA (WARLAAMA).

To mnich Warłam zbudował tu pierwsze cele i kościół. Wspiął się na skałę po rusztowaniach-platformach podtrzymywanych przez poprzeczne belki wciśnięte w szczeliny skalne. Potem rusztowania zastąpiono sznurowymi drabinami, ale wejście nimi musiało być ekstremalne. Aż przez dwadzieścia dwa lata gromadzono tu materiały do budowy świątyni, a zbudowano ją podobno… w dwadzieścia dni. Dziś widzimy na szczycie kilka obiektów klasztornych, z czego największym jest kościół pod wezwaniem Wszystkich Świętych, bogato zdobiony malowidłami, które wykonał najsłynniejszy XVI-wieczny malarz ikon – Franciszek Katelanos. W tak mało sprzyjających warunkach spodziewać by się mogło, że obiekty klasztorne będą bardziej ascetyczne, czy mniejsze. Jednak to, co widzimy jest dość duże, zadbane, ozdobione roślinnością. Po prostu przepiękne! Styl bizantyjski, w którym są zbudowane klasztory należy do niezwykle ozdobnych. Dla podziwiania bajecznych widoków zbudowano fantazyjne altanki oraz platformy widokowe. Zachwycające miejsce! Sami zobaczcie!

 

MONASTYR ŻEŃSKI RUSANU (ROUSANOU, ŚWIĘTEJ BARBARY).

Widzimy go z klasztoru Warłama, jest położony nieco niżej. I tu zachwyt nad wkomponowaniem go w tak niedużą skałę. Aby do niego dotrzeć trzeba pokonać sporo schodów i mostek, ale w porównaniu do dawnych sposobów dostania się do niego, to nic wielkiego. Podczas wejścia widzimy ładnie utrzymany ogródek i zabudowania klasztorne. Z wyższych części klasztoru rzuca się w oczy znów cudny widok, szczególnie na klasztor sąsiedni, wcześniej przez nas zwiedzany. W klasztornym kościele zachowały się piękne malowidła, które powstały ponad czterysta lat temu. Niestety nie ma zdjęć pięknych wnętrz świątyń, gdyż tam ich robić nie można. Na terenie klasztoru jest też sklep, w którym można zakupić pamiątki i produkty przygotowane przez zakonnice. 

W przewodniku turystycznym „Meteory” czytam, że od XI wieku były one nie tylko miejscem modlitw, zdyscyplinowania woli i zgłębiania wiary, ale także magnesem przyciągającym tysiące odwiedzających z całego świata. Niezwykła dostojność tego miejsca, poczucie bezpieczeństwa i ukojenia doświadczanego przez każdego przybysza, potęguje się u tych, którzy zdecydowali się odejść od cywilizowanego świata. Dziś wśród tłumów odwiedzających trudno o skupienie i wsłuchanie się w ciszę tego miejsca, ale na pewno jest ono dostojne, niezwykłe i mistyczne. I żadne zdjęcia tego nie oddadzą!