Modrzewiowy dwór alkierzowy w Ożarowie.

 

Chodzi o Ożarów, który leży kilkanaście kilometrów od Wielunia. A sama miejscowość jest dość mała, tak niepozorna i nie przy trasie, że nie zwróciłam na nią uwagi podczas naszych wyjazdów na południe kraju. A wystarczyło wykręcić kilka kilometrów, by przekonać się, że zdecydowanie warto tam zajrzeć. Dopiero wpis Marioli uświadomił mi, że można znaleźć tam coś zupełnie wyjątkowego na skalę naszego kraju. Świadczy to o tym, że jest ono mało rozreklamowane, co właśnie czynię.

Otóż w Ożarowie znajduje się jeden z niewielu zachowanych w Polsce drewnianych alkierzowych dworów szlacheckich. Prowadzi do niego długi podjazd obsadzony starymi, pachnącymi oszałamiająco na początku lipca lipami.

Dwór wykonany jest z modrzewia i otynkowany (ostatnio przywrócono mu znów dawny wygląd), ma cztery alkierze, czyli ciekawie wysunięte narożniki i jest kryty gontem. Dach jest wysoki, łamany, a nad alkierzami ozdobnie wykończony baniastymi kopułami. Okna zdobią modrzewiowe okiennice. Drzwi też są z modrzewia. Całość prezentuje się niezwykle przyjemnie i jednocześnie okazale, a taki typ budowli nadawał wtedy odpowiedniego statusu jego właścicielom.

Wewnątrz mieści się Muzeum Wnętrz Dworskich, które jest filią Muzeum Ziemi Wieluńskiej. Choć historia tego miejsca sięga 1381 roku, kiedy to wieś była własnością książęcą, to powstanie obecnego dworu alkierzowego datuje się na rok 1747, co zapisano na jednej z belek stropowych w salonie. Postawił go wtedy nowy nabywca włości – Władysław Bartochowski herbu Rola, który był skarbnikiem sieradzkim, łowczym i kasztelanem wieluńskim. Różne potem były losy dworu, o czym dowiemy się zwiedzając jego wnętrza. Z oryginalnego wyposażenia zachowało się bardzo mało, ale pomieszczenia zostały tak zaadoptowane, by obrazować ideę rodzinnego, polskiego dworu. Cała ekspozycja to pamiątki po wielu ziemiańskich rodach ziemi wieluńskiej. Dodam, że wspaniałe pamiątki, dobrane i wkomponowane we wnętrza z ogromnym smakiem.

Wchodząc zahaczamy o stylową klatkę schodową, kupujemy bilet za niewielkie pieniądze, do tego dostajemy zestaw słuchawkowy i już możemy zatopić się w dawne dworskie klimaty. Jest tu salon, buduar, sypialnia męska i damska, pokój myśliwski, gabinet, sala jadalna, kredensownia, pokoik dziewczęcy… I z miejsca jesteśmy zauroczeni.

Uwagę od razu zwracają wspaniałe meble, z barokowymi szafami, w tym jedna oryginalna, ze skrzyniami, kuframi, kanapami i stolikami. Są przepiękne piece kaflowe, podłogi, serwety, firanki i zasłonki. I są pięknie dobrane eksponaty: broń, ceramika, mapy, pasy kontuszowe oraz portrety, w tym właścicieli, wśród których były panie cudnej urody.

Ale to co robi tu największą robotę i tworzy klimat zamieszkałego dworku to porozkładane bibeloty, choćby karty do gry na stoliku karcianym, srebrna szufelka i zmiotka do okruszków leżąca na kanapie, kolekcja damskiej bielizny czy koronek, porozkładane gazety, zeszyty z wydatkami, albumy czy fotografie, a także jedzenie na stołach. Tworzy to niepowtarzalny nastrój i zachwycające tło minionej epoki. We dworze odbywają się różnego rodzaju imprezy kulturalne, by tym samym kontynuować dawne dworskie tradycje.

Zachwyceni wychodzimy na zewnątrz. Już wcześniej zauważyliśmy zadbany park, położony na zróżnicowanym terenie. Mamy tu starodrzew, ciekawie prowadzone klomby kwiatowe, przycięte krzewy, a to wszystko z pięknym widokiem na stawy, łąki i okoliczne pola. Obok znajdują się też odnowione budowle towarzyszące dworowi: oficyna, dom nad stawem, altana i wieża widokowa.

Ja dość łatwo się zachwycam, bo doceniam wytwory prac i pomysły dawnych ludzi i często jestem czymś zauroczona, ale to miejsce przemawia wyjątkowo. Jest pięknie, miło, spokojnie, sympatycznie i baaaardzo klimatycznie! No, ale to już zasługa współcześnie dbających o to miejsce. Polecam je bardzo serdecznie!