„Nie porzucaj nadzieje”, czyli rzecz o Janie Kochanowskim.

Przypomniała mi się ostatnio jedna z przepięknych pieśni naszego poety, XVI-wiecznego mistrza słowa - Jana Kochanowskiego, który wyniósł rodzimą twórczość na same szczyty poezji renesansowej. To Księgi wtóre: Pieśń IX idealnie wpisująca się w dzisiejszą trudną rzeczywistość ku pokrzepieniu wszystkich serc. 

Nie porzucaj nadzieje,

Jakoć się kolwiek dzieje:

Bo nie już słońce ostatnie zachodzi,

A po złej chwili piękny dzień przychodzi.

Patrzaj teraz na lasy,

Jako prze zimne czasy

Wszystkę swą krasę drzewa utraciły,

A śniegi pola wysoko przykryły.

Po chwili wiosna przyjdzie,

Ten śnieg z nienagła zyjdzie,

A ziemia, skoro słońce jej zagrzeje,

W rozliczne barwy znowu się odzieje.

Nic wiecznego na świecie:

Radość się z troską plecie,

A kiedy jedna weźmie moc nawiętszą,

Wtenczas masz ujźrzeć odmianę naprędszą.

Ale człowiek zhardzieje,

Gdy mu się dobrze dzieje;

Więc też, kiedy go Fortuna omyli,

Wnet głowę zwiesi i powagę zmyli.

Lecz na szczęście wszelakie

Serce ma być jednakie;

Bo z nas Fortuna w żywe oczy szydzi,

To da, to weźmie, jako się jej widzi.

Ty nie miej za stracone,

Co może być wrócone:

Siła Bóg może wywrócić w godzinie;

A kto mu kolwiek ufa, nie zaginie.

Tekst ma prawie pięć wieków, a jaki aktualny!!!

Przypomniałam sobie również, że odwiedziłam kiedyś jego rodzinne strony i jego grób, kiedy przejazdem znaleźliśmy się w Zwoleniu. Mogłam mu osobiście podziękować za to, co zrobił dla naszej Ojczyzny, Polaków i polskiej poezji, którą rozsławił na cały świat!

Urodził się w niedalekiej Sycynie, mieszkał  w równie niedalekim Czarnolesie i pochowany jest tam, gdzie chciał - w kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu, w którym w młodości przez prawie dziesięć pełnił obowiązki duszpasterskie. Kościół, nazywany Perłą Ziemi Radomskiej, został pobudowany w XVI wieku, choć niszczony pożarami i wojennymi pożogami nie zachował oryginalnego wystroju. 

Kaplica Kochanowskich, którą ufundował jego bratanek w 1610 roku zachowała się w kościele do dziś. Jan Kochanowski spoczywa w odnowionej krypcie, razem w innymi członkami rodziny. Dziś kościół i miejsce jego spoczynku odwiedzają rzesze turystów pragnących choć na chwilę pobyć w miejscu, które wybrał sobie poeta na ostatnie „mieszkanie” i pomodlić się nad jego grobem przypominając sobie te wszystkie mądre utwory, które świadczyły o nim jako o dobrym człowieku, dobrym gospodarzu i zatroskanym o losy Rzeczypospolitej obywatelu. A twórczość, jak widzicie choćby po powyższej pieśni, aktualna jest do dziś! 

W znajdującym się obok budynku jest muzeum - Centrum Regionalne przy Nekropolii Jana Kochanowskiego, w którym można zobaczyć pamiątki po pisarzu i jego bliskich. 

Niestety, trafiliśmy na trwające w świątyni nabożeństwo, więc zdjęć wykonałam niewiele, aby nie zakłócać wiernym modlitwy. Więcej informacji można uzyskać zaglądając na stronę parafii. 

I jeszcze powtórzę po naszym wielkim wieszczu: 
NIGDY NIE TRAĆCIE NADZIEI!!!